ZÜCCACİYE DÜKKANI

Hani;

Dokunmak istersin de ona, bir türlü dokunamazsın...

Bir şeyler söylemek gelir içinden, ama cesaret edipte söyleyemezsin.
Ya da susmak gelir içinden ama konuşmak zorunda kalırsın...

Onunla olmak istersin ama bir türlü ona koşamazsın.
Yalnız kalmak istersin ama bir türlü bırakamazsın.
Öfkeliyken, gülümsersin.
İnanmazken inandırmaya çalışırsın.
Beğenmezsin ama itiraf etmek yerine susarsın...

Bunu;

Kimi zaman onu üzmemek adına yaparsın.
Kimi zaman yanlış anlaşılmaktan korkarsın.
Kimi zaman ona zarar verebilme ihtimali tutar seni.
Kimi zaman ise sevilmeme, yanlız kalma, onu kaybetme ihtimali...

İstediklerini kimseye zarar vermeden özgürce yapabilmenin yollarını keşfetmek yerine, zamanla tamamen kendini unutup, onun duygularına kapılırsın. İpler senin elindeymiş gibi gelse de, aslında ipleri hep onun beklentilerine göre oynatırsın ya da oynatmazsın...

Gerçek sevginin bu olduğuna kendini inandırırsın.
Sen de herkes gibi o mutluysa ben de mutluyum yalanına kendini kaptırırsın...

Ne zirvelere çıkar, ne de diplerle tanışırsın.
Ne tutkuyla sarılabilir ne de içinizi kavuran nefretle sarsılırsın...

Ne büyük bir heyecana kapılır, ne de büyük bir düş kırıklığına uğrarsın.

Hayatı züccaciyeci dükkanına girmiş bir fil gibi hep tedirgin, hep kontrol altında yaşarsın...
Sonra da sağda solda "ben hayatımı yaşadım arkadaşşş" türküsünü çığıra çığıra dolaşır da, kendin bile inanmazsın...