Önce ince ince yapraklarım döküldü.
Ayaza mahkum kumru misali kuytu bir köşeye sığındım.
Yitirilmiş ne kadar umut varsa hepsinin inadına bi cigara çıkardım cebimden.
Meret kibrit ne hikmetse meltem esintisine inat bi vuruşta alevlendi.
Seyrettim cigarayı yaktıktan sonra alevini ince ince yanan kibritin.
Ucuna koydum tüm kederleri. Sonra seyrettim tükenişini.
Seni düşündüm bir an. İçim ürperdi.
Elimin acısı diriltti yeniden beni. Sövdüm önce kendime.
Parmağımın ızdırabı durulduğunda gözlerimin kirpiklerinde seni gördüm yeniden.
Koca kederlerden arda kalan kırıntılara ezik düşmüş yüreğim düğüm düğüm oldu.
Yaşama inat bi tane daha cigara çıkardım cebimden.
Elime kibriti aldığımda gördümki yerinde duruyor tüm kederlerim.
Onlar değilde ömrüm eksiliyordu.
Yaşamın acı yüzüne söverken sen çıkageldin gönül pencereme.
Gözyaşlarınla süslü ömür törpüsü gözlerin düştü aklımın başköşesine.
Sana açtığım tüm hüzünler bıçak gibi saplandı sırtıma.
Yeniden ayaklanayım derken soğukluğun vurdu beni göğsümden.
Ağzım kan revan sevda türküleri söylemek istedim.
Çıkmadı hiçbir hece dudaklarımdan.
Kulağımda hıçkırıkların feryat figan sövdüm senin için iki büklüm olmuş kendime.
Sevdaydı adını koyduğum ve ben seni ilkbahardan bile çok sevmiştim.
Düşmanmış gibi söylemlerin tüm kırgınlıkların dirhem dirhem keserken ciğerimi birde üstüne nikotin işkencesi ekledim.
Sustum.
Gidecekmişsin gibi dile getirdiğin tüm söylemlerine takılıp sustum.
Ey benim en acı tebessümüm.
Sen gül bahçeleri beklerken koca ayazların içinde birkaç karanfil dökebildim.
Bunca yakacağını bilsem canını hiç uğramazdım gönül mekanına.
Affet. Sana hiç bırakmayacak gibi sarılıp ağlamak istiyorum “seni seviyorum” lar eşliğinde.
Huzuru benden uzakta olmakta bulacaksan,seni senden çok sevdiğimden giderim gözümü kırpmadan.
Ben kendime kıyarım bir tek gözyaşına kıyamam.