diyelim yağmura tutuldun...

diyelim yağmura tutuldun bir gün, bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek; öbür yanda güneş kendi keyfindene de olsa yaz yağmuru pırıl pırıl düşüyor damlalar, eteklerin uça uça bir koşudur kopardın, dar attın kendini karşı evin sundurmasına, işte o evin kapısında bulacaksın beni...

diyelim için çekti bir sabah vakti, erkenceden denize gireyim dedin, kulaç attıkça sen patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan, ege denizi bu efendi deniz seslenmiyor, derken bi de dibe dalayım diyorsun, içine doğdu belki de, işte çil çil koşuşan balıklarla, pinalar, gümüşler var ya eylim eylim salınan yosunlar onların arasında bulacaksın beni

diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya, çakmak çakmak gözleri, meydan ya taksim ya beyazıt meydanı, herkes orda sen de ordasın, herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından, yürüyelim arkadaşlar diyor, yürüyelim özgürlüğe mutluluğa doğru, her işin başında sevgi diyor gözlerin, yağmurdan sonra yaprakların yeşili bi de başını çeviriyorsun ki yanında ben varım


Can YÜCEL