Hurma Ağacı

Hurma Ağacı

Uluçinar Köyünden 3 dönümlük bir bahçe satin almaya karar verdim.
Iki odali kerpiç bir bag evinin oldugu bu bahçenin her yani çim, çiçek ve meyve
agaçlari ile doluydu. Kiraz, dut, seftali, erik. Menekseler, güller, kasimpatilari...
Evi satan kisiyle tüm bahçeyi dolastik bir süre. DSI sulama kanallarina
bagli arklarinin oldugunu, yüksek gerilim hattindan da kaçak elektrik aldiklarini
anlatti.
Birden "ne alaka" dedirtecek bir agaç gördüm. Hurma agaci. Bu yörede
hurma yetismez ki. Marmara Bölgesinde ne isi var bunun?
Satici gülümsedi. Aci bir gülümseyisti bu.
"Yillar önceydi" diye basladi anlatmaya.
"Hastalandim.Yataklara düstüm.Hastaneye kaldirmislar beni. Ölmek
üzereyim. Sanirim cigerimde kocaman bir yara. Doktorlar ümidi kesmis.
Sevdigim bir kiz var. Bir gün çikmis gelmis hastaneye. Nasil sormus,
nasil bulmus. Konustuk saatlerce. Aglastik. "Seni ölene dek beklerim" dedi.
Sonra tam ayrilik zamani cebinden bir hurma çekirdegi çikardi verdi. "Bereket
versin diye hep yanimda tasirim bu çekirdegi, senin olsun" dedi. "Baktikça beni
an, seni bekledigimi bil ve tez iyiles."
O küçük çekirdek, hayata uzanan bir köprü oldu bana. Pijamamin cebinde
sakladim aylarca. Kimse bilmedi. Avucuma aldim. Ellerime degen kestane renkli
saçlari oldu. Baktim. Zeytin gözlerini gördüm.
Mucize de sen. Iyilestim. Ölümü beklerken taburcu oldum. Bu bahçeye
geldim. Hurma çekirdegini bahçeye diktim. Yöresi degildi. Mevsimi degildi.
Ama diktim. Tuttu. Filiz oldu. Fidan oldu. Agaç oldu."
Sustu.
Çekinerek sordum. "Ya sevdigin kiz?"
Gözlerindeki parlaklik yas olup yanaklarina süzülürken, "o bir hurma
agaci gibi dayanikli degildi" dedi.
"Gelin oldu. Elin oldu.

alıntııdır