Beni tut, beni her seye ragmen tut....

Ben, senin bunu okurken parmaginla yanagina dokundugunu, gözlerini hafifçe
kistigini görmeyecegim...........



Elimin uzanamadigi yerlere kelimelerimle
sokulmaya
çalismamin,
kirilgan
harflerden kurulmus görünmez bir köprüden sana
dogru yürürken
düsmekten
böylesine korkmamin, sana tek bir bakisla
anlatabilecegime inandigim ve
birçogunun belki bir ismi bile olmayan birçok duygunun her
birine isimler bulmaya ugrasmamin beni nasil yaralayip
yordugunu bilmeyeceksin. Ilerde birgün
bana çok karmasik ve anlasilmaz gözükecek olsalar da, su anda
bana,kendime
saplamak için elimde tuttugum bir biçak gibi
sade ve içmeye hazirlandigim
zehirli bir su gibi berrak gözüken
duygularimin, keskin ve yakici tadini,
onlarin üstünü örten sözcüklerin altindan
çikarip çikarmamakta duydugum
kararsizligi da herhalde sana hiç
anlatamayacagim.
Halbuki bütün korkunçlugu sadeliginde gizli olan duygularim o
kadar açik ki.
Yoruldugumda, biktigimda, yenilginin tam
kiyisinda durdugumu hissettigimde,
beni
sadece bana dokunarak iyilestirebilecegini biliyorum.
Degmeden, hatta bazen seni görmeden,
sicakligini istiyorum.
Yalnizim....
Kendimi yalniz hissediyorum ki bu yalnizliktan da kötü
Benim
yalnizligimi ve kendimi yalniz hissetmemin yalnizliktan da kötü
oldugunu
anlayacak senden baska kimsem yok.
Ve sen de yoksun.
Belki de hiç olmayacaksin.
Sözcüklerden olusturmaya ugrastigim bir köprüden sana
ulasmaya çalisacagim.
Ve biliyor musun, sen bütün bunlari okurken, ben yazdiklarimi
sakaci gülüslerimle reddedecegim.
Beni bir gün görürsen, gördügün bu satirlari sana yazan
olduguma inanmayacaksin.
Duymak istedigim sevgiyi, özlemi ve bunlari
duymaktan duydugum korkuyu güvenli
bir durusun ardina saklayacagim.

Yüzümde satirlarimdan bir iz aradiginda, onlar
orada olmayacak.

Sana nasil yalvardigimi hiç
isitmeyeceksin, siradan bir ''Nasilsin''
sözcügü saklayacak o yalvarisi.

Ama bütün bunlar, bu sahte kibir, bu sakaci
gülüs, bu siradan ''Nasilsin''
sözü,bu güvenli durus, içimdeki sesi dindirmeyecek.
Aralarinda dolastigim kalabaliklar içinde benim yalnizligimi
gören ve kendimi
yalniz hissetmemin yalnizliktan da kötü oldugunu
sezen bir tek sen varsin.

O kadar sade ki duygularim.Kirilgan bir köprüden
sana dogru yürüyorum.Sana ulasamazsam, sesim ve kelimelerim sana degmezse
ve sen bana bir daha
dokunmazsan, iste o zaman, korkarim sonsuz ve sensiz bir
bosluga yapayalnizdüsecegim.

Beni tut, beni her seye ragmen tut.....