Agir Ceza

Ağır Ceza

puslu bir günün kalıntısında
anason kokusu sinmis külleri
savrulurken aksamın
daha da büyür çaresizliğin sesi
kimsesiz bir ağıt başlar içimde
iste o an büyür isyanım
ay tutulur dilimde
kekeme sözcüklerim saçılir sokaklara..
ah askımin zemheri firarisi
özlemin kaç halini anlatsam sana
gidişinin yangınında küle döndü yüreğim
gidenlerin ardından bakarcasına
gözlerine kayıyor gecenin yıldızları
genzimi yakıyorsun gitmelerinle
ağıtlar çınlıyor kulaklarımda
hasretin en kralı oturuyor içime...
gece zifir
sensiz her gece zehir
adımlarım düstükçe caddelere
alev alev yanan karanlık değil
tenimin tutusması sensizliğe
saçlarının uğultusu gelir rüzgarın sesinde
biraz daha kanar dudaklarım
adımlarım özlem yazar kaldırımlara
lodosun en vurgununa emanet düslerim
hüzünler ekerim yüregimin deltasına...
simdi hangi resmine baksam
kaçırıyor gözlerini
bir nefeslik sigarada yakiyorsun
yarım kalan sevgimi
keskelerim dökülürken yağan yağmurla
yalnızlar tünelinde yankılanır adımlarım
yollarım uzar berdus sabahlara
gölgen uzaklasir gözlerimde
susar ahkam kesen bütün şiirler
yetmez olur kalemim öleni diriltmeye...
sevmenin en agir cezası sensin belki de...