Bazen Düşünüyorum da ; Değmezmiş be..
Hiç aklında yok iken birden
karşına çıkar duygusuzun biri... sana Aşkı, Sevgiyi, Şehveti ve Mutluluğu
vaad eder ; Sen bu duygulara aç tatmamış Çöl bedevilerinin buz gibi bir
suya olan hasreti ve harareti ile serap görür misali atlarsın bu sana
kurulmuş olan tuzağa..
sonra Alışkanlık olur sende , her anını
doldurmaya başlar ,sende sevmeye ve bağlanmaya dair o kadar hızlı olur
ki; neye uğradığını şaşırırsın.. ta ki ; senin onsuz yapamayacağını
anlayana kadar.. sonra ne mi olur ? usulca kaçmaya başlar..
elini
tutar yüzüne bakmaz.. Bal dudağından aşk şarabı içirtmek varken o
dudaklardan öyle derin öyle acı sözler dökülür ki Kurşun yarası halt
etmiş yanında.. sen yine çabalarsın sevgine sahip çıkmak için bir umut
dersin ama nafile hüzünlü son sen onu sevmeye başladığında yazılmaya
başlanmıştır bile... her zaman olduğu gibi bir gün bir de bakmışsın ki
soğuk odanda masanın başında elinde sigara radyoda selami şahin çalıyor "
özledim teninin kokusunu özledim"
Değmez dediğin insan, kalbinin her kıvrımına değer ya; hayatın en falsolu küfürlerinden biridir bu aslında..!
5 Ocak 2013
Gönderen murat zaman: 23:00
Etiketler: aşk hakkında
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Comments:
Post a Comment