Hidayet ölünce cennetin kapısında kuyruğa girer. Hemen önünde bekleyen adam, pederdir. Kapıda bir melek beklemektedir.
Melek pedere sorar:
- Hiç günahın var mı peder ?
- Aziz melek ben rahiptim. Tüm hayatım boyunca hep tanrıma dua ettim. Karıma ve çocuklarıma sadık kaldım. İnsanlara ve hayvanlara hep yardım ettim.
Melek :
- Çok iyi bunları biliyorduk zaten, al sana cennetin gümüş anahtarı, der ve sonra Hidayet'e döner:
- Senin hiç günahın var mı ?
Hidayet : Ben de her zaman hayvanlara ve insanlara iyilik yapardım. Tanrıya dua etmedim açıkçası, inancım da zayıftı ve bir günahım vardı. Çok sert ve hızlı otobüs kullanırdım.
Melek, Hidayet'e döner ve,
- Bunu da biliyoruz. Çok iyi al sana cennetin altın anahtarı.
Peder bu olaya sinirlenir. Ben hayatımı tanrıya adadım; siz de gidip bu adamı cennette benden üstün tutuyorsunuz; haksızlık değil mi?
Melek gülerek...
- Oğlum, sen vaaz verirken herkes uyuyordu; ama Hidayet otobüs kullanırken herkes dua ediyordu. Skor farklı yani...
Değmez dediğin insan, kalbinin her kıvrımına değer ya; hayatın en falsolu küfürlerinden biridir bu aslında..!
11 Eylül 2007
Hidayet
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Comments:
Post a Comment